“Savaşçı bir doğaya sahip değilim ama insanların dikkatini, bas bas bağıran çelişkilere çekmek gerekiyor”, diyor. Eberhard Seidel’in babasının sonradan kamulaştırılan küçük bir fabrikası vardı. Kökeni onu devlet emriyle toplum dışına itmesine rağmen, Eberhard Seidel hiçbir sorun yaşamadan okulunu bitirdi ve lise diplomasını aldı. Genç adamı Demokratik Alman Cumhuriyeti’nde (DDR) en çok rahatsız eden şey “söylenen ve gerçekte yaşananlar arasındaki çelişkiydi”. 

Berlin’de tıp okurken, daha sonra eşi Jutta’yla tanıştığı Protestan üniversite gençlik cemaatinde faaliyet yürütüyordu. Politika ve toplum üzerine yürütülen ve üniversite gençliği papazı tarafından teşvik edilen, özgür düşünme ve yaratıcı tartışmalara çok değer veriyordu. O yıllarda Hıristiyan olma ve barış çalışmalarına hizmet etme düşüncesi olgunlaştı. 

Eberhard Seidel, uzman doktor olarak, “Nükleer savaşı önlemek için Demokratik Alman Cumhuriyeti (DDR) doktorlar komitesi”ne üye olmak istedi ancak buna izin verilmedi. Ona, komitenin üye olunabilecek bir dernek olmadığı açıklaması yapıldı. Özellikle resmi görevliler, nükleer savaş tehdidinin sadece Batı’dan gelmediğini duymak istemiyorlardı. Bu çelişkiler Eberhard Seidel’in 1983 yılında eşi ve birkaç meslektaşıyla birlikte kilisenin çatısı altında, varolan devlete sadık örgütlülüğe alternatif olarak, “Barış için Doktorlar” çalışma grubunu kurmasını sağladı. Bu eleştirel doktorlar, Doğu’da ve Batı’da nükleer silahların imha edilmesini, sosyal adaleti, düşünce özgürlüğü ve insan haklarını savunuyorlardı. Onun, okullarda düşman imgelerini yıkma ve barışçıl eğitim üzerine konuşma istemi reddedildi. 

“Ben DDR’yi altan alta sarsmak veya yıkmak istemiyordum. Ben insanları, yaşadıkları ümitsizlik ve geleceksizlikten kurtarmak istiyordum.” 1989 yılında Eberhard Seidel, bir muhalefet ittifakı olan ve köklü dönüşümde önemli bir rol üstlenen, “Yeni Forum”un kuruluş çağrısını imzalayanlar arasındaydı. “Bensiz de olurdu bu işler. Biz bu işin sadece katalizatörleriydik ama mızrağın ucu değildik.” Çağrıya duyulan ilgi çok büyüktü. Birden bire, daha önce hiç tanımadıkları otuz kırk kişi Seidel çiftinin oturma odasında oturuyor ve açıkça DDR’de nelerin değişmesi gerektiği üzerine tartışıyorlardı. 

Eberhard Seidel, “Merkezi Yuvarlak Masa”nın çalışma grubunda özgür seçimler için yasa taslakları üzerinde çalışıyordu. Ancak onun önerileri parti merkezleri tarafından geri çevrildi. İlk kez özgür seçimler sonucu meydana gelen Berlin Yerel Parlamentosu’nda bir yıl milletvekilliği yaptıktan sonra, “yaratıcı çeşitlilik sınırlandırıldığı ve varolan yapılanmalar sorgulanmadığında”, fiziksel olarak bunun ne anlama geldiğini yaşadı. 

Eberhard Seidel bugün, doktorluk-barış politikası faaliyetlerinin yanında, iç hastalıkları uzmanı olarak çalışıyor.