Alexander Meydanı

4 Kasım 1989’da Alexander Meydanı’nda, Demokratik Almanya Cumhuriyeti (DDR) tarihinin en büyük protesto mitingi gerçekleşti. Muhalifler ve sanatçılar, toplumun içinde bulunduğu duruma dair şikayetlerini dile getirdiler. Sosyalist Birlik Partisi (SED) yöneticileri iktidarlarını ayakta tutmaya çalışsalar da konuşmaları, çalınan ıslık konserleriyle kesiliyordu. 

Alexander Meydanı, DDR’nin en önemli meydanıydı. Komünist devlet partisi SED, kendi reklamını yaptığı bu meydanı temsili ve iktidar mimarisiyle donatmıştı. Meydanda uygulanan güvenlik rejimi acımasızdı. Kameralar ve gizli servis polisi, hareket eden her şeyi kontrol ediyordu. İktidarın merkezinde gerçekleşen herhangi bir olay, protesto ve huzur bozma kapsamında değerlendiriliyordu.

Bu meydanda 7 Temmuz 1989 tarihinde alınan tüm güvenlik önlemlerine rağmen, 1989 yerel seçimlerinde yapılan sahtekarlığı protesto etmek için muhaliflerden oluşan küçük bir grup bir araya geldi. Bu eylem, diğer ayların yedisinde tekrarlandı. 7 Ekim 1989’da bu eylem, Doğu Berlin’de 1953 tarihinde gerçekleşen halk ayaklanmasının ardından, SED rejimine başkaldıran en büyük mitingin çıkış noktası oldu. Bunları başka protestolar izledi. 24 Ekim 1989’da, parti yöneticisi Egon Krenz’in anti demokratik bir şekilde devlet başkanlığı görevine getirilmesi protesto edildi. 

Daha sonraki haftalarda ve 1990 yılı boyunca Doğu Almanların Alexander Meydanı’nda seslerini yükseltmeleri, Doğu Alman toplumunun demokratikleşme sürecini ve Alman Birliği için verilen mücadeleyi yansıtıyordu.