Michael Arnold , “bizler, önemli vuruşları önemli bir dönemde gerçekleştirdik ” sözleriyle 1980’li yıllarda Leipzig şehrindeki muhalif faaliyetlerini özetliyor. Arnold bugün, Dresden şehrine bağlı Radebeul’de diş hekimliği yapıyor. O, liseyi Meißen’de bitirdikten sonra, en büyük hayali olan Leipzig Diş Hekimliği Fakültesi’nde okuyabilmek için, üç yıllığına orduda sıhhiyeci olarak mecburi hizmet yaptı. Arnold: “Sistemin değişmesi için harekete geçmemin nedeni, Berlin Çevre Kütaphanesi’de 1987’de gizli servis Stasi tarafından yapılan aramaydı. Öğrenci evlerinde dinlenen Bayern 3 radyosundan, yaşanan baskıları ve sonrasında yapılan mitingde göstericilerin tutuklandığı haberlerini dinledim. Ve ben Honecker’e, özgür bir ülkede insanların yaptırımlara maruz kalmadan görüşlerini açıklayabilmeleri mümkün olabilmeli, diye bir mektup yazdım.”

İadeli taahütlü gönderdiği mektubun yerine ulaştığına dair Arnold’a bilgi iletildi ancak, bu mektuba bir cevap alamadığı gibi üniversite yönetimine çağrıldı. Yönetim kendisine, “corpus delikti” yani suç aleti olan mektubu geri çekmesini tavsiye etti. Arnold: “Zor durumdaydım çünkü politik nedenlerle her an üniversiteden atılabilirdim. Şansım, seminer grubumun danışmanına yazdığım mektubu ve protestomu anlatmış olmamdı. Grup danışmanı Sosyalist Birlik Partisi’nin üyesiydi ve beni bu konuda destekledi.”

Arnold kendisi gibi düşünenleri aramaya başladı ve onları kilise cemaatlerinde buldu. Yaşam için Girişim Grubu’yla tanıştı. İsyankar öğrenci birçok kez demokrasi ve insan hakları için miting örgütledi. Ocak 1989’da, Liebknecht-Luxenburg anmasında, muhaliflerin alternatif programını içeren bildirileri dağıtırken, yurttaş hakları hareketinin diğer üyeleriyle birlikte tutuklandı. Tutuklananlar yapılan uluslararası baskı sonucu -aynı tarihlerde Viyana’da “Avrupa’da Güvenlik ve İşbirliği Konferansı”nın toplantısı yapılıyordu ve ABD Dışişleri Bakanı George Shultz DDR’li meslektaşı Oskar Fischer’i Leipzig’deki tutuklamalarla yüzleştirdiğinden -birkaç gün içinde serbest bırakıldı.

Arnold’un Zweinaundorferstr. 20 Leipzig adresindeki evi, yurttaş hakları hareketi üyelerinin buluşma yeri oldu. Ev, gizli servis Stasi tarafından gözetleniyordu. Evin kapısı herkese açıktı ve yaratıcılığın sınırı yoktu. Evde, bir çamaşır mengenesiyle bildiriler çoğaltılıyor ve gecenin koruyan karanlığında posta kutularına atılıyordu. Çevre sorunlarına dikkat çeken “Pleiße-Anna Yürüyüşü”nün çağrısı bu yöntemle ulaştı kamuoyuna. Arnold ve arkadaşları, bu faaliyetlerin ne kadar tehlikeli olduğunun bilincindeydi. O, birçok kere tutuklandı; evi arandı; sürekli takip altındaydı ve sosyalist ülkelere çıkışı dahi yasaklandı.

Arnold’un kendi sorgusunu gizlice kaydetmesi yegane örnektir: “Batılı ürünlerin satıldığı dükkandan kayıt cihazı aldım. Sorgu boyunca tek korkum, kasedin sorgudan önce bitmesi ve klik sesinin beni ele vermesiydi.” Hedef, gizli servis Devlet Güvenlik Bakanlığı’nın baskı yöntemlerinin açığa çıkarılması, çalışanlarının ve ispiyoncularının teşhir edilmesiydi. Bu için gizli servisin kadrolarının fotorafları dahi çekildi.

Michael Arnold, Eylül 1989’da “Yeni Forum”un kurucularındandı. Honecker’e mektubunu yazdığı daktilosu şimdi “Leipzig Çağdaş Tarih Forumu” korumasında. Kim bilir belki bir gün, bu daktilo, medeni cesaretin tanığı olarak sergilenir.