1989 sonbaharında Leipzig’de ayin haftasında yapılan sayıca mütevazi mitingten sadece dört hafta sonra, 9 Kasım’da, duvarın yıkılmasına yol açan kitlesel mitingler doğdu. Udo Hartmann, o dönem bu mitingde ilk kortejde yerini almıştı. Binlerce insan ülkeyi terk etmek isterken o, Leipzig ve harabeye döndürülmüş çevre bölgelerini, memleketini, terk etmek değil yeniden ayağa kaldırmak istiyordu. Hartmann, insanı esas alan bir sosyalizmden yanaydı. Ve o uzak ülkelere seyahat etmek istiyordu. Bu nedenle 4 Eylül’de şehrin içinden geçen yürüyüşte, “Akıntıya karşı – herkes için seyahat hakkı” dövizini taşıyordu. 

Bu Pazartesi eyleminde devlet aygıtı, ayine gelenlerin ve dünya kamuoyunun gözleri önünde müdahale etmede kendisini frenledi. Eylemcilerin ellerinden dövizlerini aldı ancak kimseyi gözaltına almadı. Hartmann: “Tuhaf bir durumdu. Dövizimi elimden alıp parçalamaya çalışıyorlardı ama döviz bileğime dolanmıştı, elimden alamıyorlardı. Beni mitingin dışına çıkardılar. Ama onların derdi benimle değildi. Onlar sadece bileğime dolanmış dövizi almanın peşindeydiler, onu da aldılar ve gittiler.”

Ancak, tam da bu yüzden, bir hafta sonra gereçleşen Pazartesi mitinginde gizli servis ve polis daha sert saldırdı. Udo Hartmann’ın da içinde olduğu neredeyse yüz kişi mitingte tutuklandı. Hartmann, dört hafta cezaevinde tutuklu kaldı ve bu yüzden Sosyalist Birlik Partisi’nin (SED) iktidarının temelini sarsan ve ülkenin geleceğinde karar günü niteliğini taşıyan, 70 bin barışçıl kişinin katıldığı 9 Ekim mitingine katılamadı.

Udo Hartmann, gizli servis Stasi cezaevinde, Leipzig Pazartesi Mitinglerinin gelişimi hakkında hemen hiç haber alamıyordu. “Hapishaneye aniden sessizlik çöktü ve dışardan gelen topluca atılan sloganları duyuyorduk. Moralimiz çok yükseldi. Kapılara ve duvarlara vurulmaya başlandı”, diye hatırlıyor Hartmann. Bu tarihi günden kısa süre sonra cezaevinden serbest bırakıldı ve devletin hızlı çöküşünü getiren sürecin içinde yer aldı. 

Hartmann, Yurtaş Hakları Hareketi’nin sert çekirdeğini oluşturanlardandı. O, memleketi Espenhain’da kir pas içinde büyümüştü. 1983’de, Leipzig’deki Nikolai Kilisesi’nin genç cemaatiyle ilişkiye geçti. O günden beri, aralarında “Yaşam için Girişim” grubu da olmak üzere, politik faaliyet yürütüyor. O, daha Ocak 1989’da Leipzig’de, Karl Liebknecht ve Rosa Luxemburg için düzenlenen resmi yürüyüşe karşı bir yürüyüş gerçekleştirmek için yapılan bildiri dağıtımında yakalanmış ve tutuklanmıştı. Ekim 1989’da Hartmann, Espenhain’da “Yeni Forum”un kurucuları arasındaydı. Kısa süre sonra memleketinde Yurtaş Hareketi’nin belediye encümeniydi.

Udo Hartmann, Haziran 1989’a kadar Espenhain maden işletmesinde yeryüzünde çalışıyordu. Ardından, yaşlılar için yardımcı hasta bakıcısı olarak çalıştı. Sonra, yaşlılar için hasta bakıcısı meslek eğitimini tamamladı. Kendisi bu günden beri Marthahaus Leipzig’in ülke içindeki görevlerinde çalışıyor. 

Udo Hartmann, özgür seyahat isteğini 20 yıldır hayata geçiriyor. Son gezisinde de yine çok uzaklara gitmişti –pazifiğin güzel doğasının herhangi bir yerine.