Politika eğitim ister. Herkes, ideologlar ve popülistlerin vaadlerinin arkasındaki gerçekleri göremez. Özellikle de genç insanlar. Thomas Krüger, gençliğinden itibaren, en çok bağımsızlığa önem veren ender kişilerden biriydi. 1982 yazında, daha henüz 23 yaşında üç günlük transit vizesini değerlendirerek haftalarca Kafkasya’yı dolaştı. Bu davranış, bir Demokratik Alman Cumhuriyeti (DDR) vatandaşı için bağımsızlık alanında terbiyesizce bir girişimdi. Thomas Krüger o döneme dönüp baktığında: “Ben, benim için öngörülmemiş bir şey yapmak istiyordum”, diyor. Neredeyse her şey yolunda gidiyordu. Vize kurallarının kendisine has yorumu ancak beş hafta sonra anlaşılabilmişti. Krüger’i sınır dışı ettiler ve para cezası verdiler. Buna rağmen, yaşadışı keşif gezisini bir yıl sonra yine tekrarladı. 

Krüger, bunu yaptığı sıralarda Doğu Berlin’de teoloji okuyordu. Thüringenli papazın oğlu için bu doğal bir karardı. Aynı doğallıkla devleti eleştiren çevrelerde, örneğin “Aşağıdan Kilise”de faaliyet yürütüyordu. Verdiği vaazlarda gizlemeden tutuklu olan ve eziyet edilen muhaliflerden yana tavır alıyordu. 7 Mayıs 1989’daki yerel seçimlerin manipülasyonunun ardından, gönüllü seçim gözlemcileri için bir ayin gerçekleştirdi ve “bu ülkede devleti kurtarmaya” çağırdı. Ancak o aynı zamanda şunu da biliyordu: “İnsan bir çukurun üzerinden atladığında sırtına küfe bineceğini de hesap etmeliydi.” Krüger, DDR’de pek tasvip edilmeyen sanat türleriyle ilgiliydi: O, Neues Deutschland’ın “temelden yanlış” dediği ve böylesine bir “avantgardizmin”, “Alman milli kültürünün Amerikan kültür barbarlığı tarafından parçalanmasını” teşvik ettiğini öne sürdüğü dadaizmle uğraşıyordu. Krüger daha da ileri gidiyordu. O, Punk gruplarında çalıyor ve Heinrich Müller’in eserleri gibi eleştirel tiyatro oyunları sahneliyordu. 

Genç papaz vekili, aynı zamanda, DDR için alternatifler arayan demokratik görüşlü Protestan teologların çevresine dahildi. Buradan DDR’de Sosyal Demokrat Parti kuruldu. Bu parti tam da 7 Ekim 1989’da, Schwanke’de, politbüronun sabırsızlıkla beklediği ve büyük bir çoşkuyla kutladığı DDR’nin 40. kuruluş yıldönümünde kuruldu. Krüger başından itibaren -SED rejiminin eleştirenleri susturmak için hala şiddet kullanmaktan kaçınmadığı bir dönemde- bu sürecin içindeydi. Thomas Krüger, yeni partinin Berlin yöntecisi olarak, gittikçe hızlanan ve birçok Yurtaş Hakları Savunucusu’nun istemi dışında farklı kanallara akan, köklü değişimin örgütleyicilerindendi. Ancak bu durum daha henüz 30 yaşındaki insanı ürkütmüyordu. Krüger, yerel politikacı ve Berlin’de gençlik senatörü olarak, Bonn’da Federal Parlamento Milletvekili ve Çocuk Yardım Kuruluşu’nun başkanı olarak politik faaliyetlerini yürütüyor. Barışçıl Devrim’den on yıl sonra, Federal Politik Eğitim Merkezi’nin yönetimini üstelendi ve bu daireyi adeta yeniden yarattı.