Heyecanlı bir toplantının kargaşasında konuşmalar birbirine karışır ve karşı tarafın ne düşündüğünü anlamak neredeyse mümkün olmaz. Tartışmanın düzeni rayından çıkma tehlikesi gösterir. O zaman Heiko Lietz kavga edenlere karşı sesini yükselterek gürültüyü ve karmaşayı düzene sokar. Sakin konuşur ama sözünü dinletir. Gür kaşlarının altındaki gözleri sanki herkese aynı anda bakar ve “ara verin, düşüncelerinizi düzene sokun” der. Onun cümlelerinin arkasına ünlem işareti koymasına gerek kalmaz, o kavgadan kaçmaz. Ancak o, kavgayı düzene sokma sanatını ve katılımcıları ateşli tartışma içinde kaybettikleri işin özüne yönlendirmeyi bilir. 

Yetenekli bir moderatör. Genele hakim bir aracı. Onun doğal otoritesi olmasaydı çok renkli olan Yurttaş Hareketi “Yeni Forum”un, Barışçıl Devrim’in olaylı yıllarında, bir çok Cumhuriyet ve Federal forumu, Berlin Cumhuriyeti’nin birliği ve yeni yönelimi felç olur ve bir sonuca varılmadan dağılırdı. 

Belki de ona bu özelliği, bir parçası olduğu, ancak aynı zamanda sözünü geçirmesi gerektiği topluluklar kazandırmıştı: Yedi kardeşi, yatılı okul ve memleketi Mecklenburg’daki komünist üniversitedeki teoloji öğrencileri. Papazın oğlunun yanında Christoph Wonneberger, Joachim Gauck ve Ulrich Schacht gibi üniversite öğrencileri vardı. Aslerlik için gönderilen çağrıya uymadığı için tutuklandı. Sonra askere gitmeye ve ulusal halk ordusunda alttan alta çalışmaya karar verdi. Papaz vekilini inşaat askerleri arasına koydular. Orada, 1968’de, Çekoskovakya’nın işgaline karşı protestolar örgütledi. Daha sonra, Güstrow cemaatinde yaptığı gençlik çalışmasında tehlikede olan gençlerle ilgileniyordu. Papaz Lietz onların yönünü dine döndürmüyordu. O, genç insanlara kendi yollarını yeniden bulmaları için yardım ediyordu. Devlet kilisesinin duvarları ona çalışmaları için dar gelmeye başlayınca da, orayı terk etti. O, gençlik bakıcısı, sosyal hizmet uzmanı, papaz ve barış çalışanı oldu. O, insanları harekete geçmeye teşvik ederek kendisi hareketi geliştiriyor ve sakin tarzıyla, kargaşa yaratarak barışı sağlamaya çalışıyordu. 

Çünkü Heiko Lietz, Biermann’ın da dediği gibi, ölü bir barış anlamına gelen bir barış istemiyordu ve bu tartışmaların hiç birinde de tarafsız değildi. Kendi posizyonu hep bilinirdi. O, doğru bulmadığı şeyi kararlıca terk ederdi. Tartışmaların gürültüsünün ortasında moderasyonu yapan bu ses, hep açıktan onun sesi olduğu bilinirdi. Dikkatle dinlenen, kararlı, aktif ve saygın bir ses. Mecklenburg’un 1989 yılı sonrası demokratik dönüşümü Heiko Lietz olmadan düşünülemez.