Jutta Seidel, orta sınıf kırsal bir aileden geliyor ancak, aile dışarıya karşı uyumlu görünmesine rağmen bağımsız yaşamını sürdürmeye devam ediyordu. Babası, rejimin yeni öğretmenlerindendi ve daha sonra okul müdürlüğü yaptı. Büyükbabası bir değirmen ve kereste fabrikasını işletiyor, büyükannesi küçük çapta çiftçilik yapıyordu. Annesi ve büyükannesi gibi serbest meslek sahibi olan ve tarım üretim kooperatiflerine girmek istemeyenler veya kiliseyi savunan insanlar üzerindeki devletin baskısını erken yaşta hissetti. Jutta Seidel, Stones grubunu dinliyor, Batı’daki üniversite gençlik hareketiyle ilgileniyor ve Sovyet askeri birliklerinin 1968 yılında Prag’a girişini korkuyla izliyordu. Sınıfıyla birlikte, yurda dönen ulusal halk askerlerini selamlaması istendiğinde, bunu reddetti. O, ne kadar ileri gidebileceğini denemek, görüşlerini söylemek istiyordu ve Wolf Biermann’ın eleştirel şarkılarından etkilenmişti. 

Diş hekimliği fakültesinde okurken, Protestan üniversite gençlik cemaatinde hem destek hem de düşünsel besin kaynağını buldu. Bazen Stefan Heym veya Reiner Kunze gibi ziyaretçiler gelirdi. “Bu, benim için kurtuluştu. Bu atmosfer ve bu konuları başka hiçbir yerde bulamazdınız.” Jutta Seidel, büyük devlet törenlerine katılmamaya başladı ve böylelikle,insanın bir şeyleri yapmayı reddebileceğini gördü. Özgür Alman Gençliği (FDJ) tarafından hakarete maruz kalıyor ancak başkaca da bir şey olmuyordu. 

Jutta Seidel poliklinikte çalışmaya başladı ancak orada varolan ideolojik baskı ve bu baskıdan doğan dürüstsüzlük altında eziliyordu. 1982 yılında, bir arkadaşı ona “Barış için Kadınlar Girişimi”nin kadınların silah altına alınmasına karşı hazırladığı dilekçeye imza atıp atmayacağını sorunca, aktif bir şeyler yapmanın mutluluğunu yaşadı. “Hep beni harekete geçiren birine ihtiyacım var. Bu gerçekleştikten sonra bu işi nasıl yapacağıma dair kendim düşünmeye başlarım.” Nükleer bomba tehdidi, sorunların şiddetsiz çözülmesi ve barış için eğitimin yanı sıra kadınların, DDR’ye dair çeşitli eleştirileri vardı. Ayrıca kadınlar kilise kamuoyu için etkinlikler düzenliyordu. Jutta Seidel, Nükleer Savaşın Önlenmesi için Uluslararası Doktorlar Derneği (İPPNW) üyeleriyle ilişki kurdu. 1984 yılında, diğer meslektaşlarıyla birlikte, “Barış için Doktorlar” çalışma grubunu kurdu. Grup, Sosyalist Birlik Partisi’nin (SED) itaatkar DDR seksiyonu tarafından kendi çıkarları için kullanılan ve farklı anlamlar yüklenen İPPNW’nin hedeflerini tanıttı. 

1989 yılında “Yeni Forum” kurucuları arasında yer aldı. Bärbel Bohley‘le beraber bu Yurttaş Hareketi’nin resmi olarak tanınmasını talep etti ve Doğu Berlin’de 4 Kasım 1989’da yapılan büyük protesto mitinginin öneri sahibiydi.

Kendi kendisini cesur bulmuyor. “Ben ne yapmam gerektiğini düşünüyorsam, onu yaptım. Belki yaptıklarımızla, artık dayanma sınırlarının sonuna gelen insanları cesaretlendirdik.” Jutta Seidel 1990 yılında, mesleğinin yanında, “Merkezi Yuvarlak Masa”nın güvenlik başlıklı çalışma grubunda harcadığı emekten dolayı fiziksel sınırlarına dayandığını görünce, yeniden kendi mesleği olan diş hekimliğine döndü.