SED‘nin yeni taktiği

Devlet iktidarı, eylemcilere karşı şiddet kullanıyor. Şiddet, daha fazla insanın onların karşısında yer almasına neden oluyor. Bundan dolayı Sosyalist Birlik Partisi (SED), taktiğini değiştiriyor ve diyaloğa hazırmış görüntüsü veriyor. Ancak halk sokağı terk etmiyor. SED yönetimindeki değişiklik de umut ettikleri başarıyı getirmiyor. 

11 Ekim 1989’da Demokratik Almanya Cumhuriyeti (DDR) Yönetimi, halkı ülkede kalmaya ve gelecekteki gelişmelere dair „diyalog“ kurmaya çağırıyor. Ancak SED yönetiminin, eylemcileri göstermelik görüşmelerle kapalı mekanlara hapsetme hedefi boşa çıkıyor. Sözde diyalog toplantılarında insanların biriktirdiği hoşnutsuzluklar, SED yötecilerinin yüzüne tokat gibi çarpıyor.

DDR’nin en güçlü adamı Devlet ve Parti Şefi Erich Honecker, partili yoldaşları tarafından geri çekilmeye zorlanıyor. Veliahtı Egon Krenz, bir „dönüm noktası“ ilan ediyor: Tek başına iktidar olan SED’nin rotası düzeltilecek. Ancak halkı bununla dizginlemek mümkün değil. Halk, Krenz’i kabul etmiyor. O, çok uzun süredir iktidara ortak olan birisi. Krenz’in SED politbürosu tarafından atanması, insanları yeni protestolar için sokağa çıkarıyor. Mitingler tüm ülkeye yayılıyor.